Ο αρχαιολογικός χώρος της Άλου βρίσκεται σε στρατηγικής σημασίας θέση, ανάμεσα στους πρόποδες της Όθρυος και τις ακτές του Παγασητικού κόλπου. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ιδρυτής της πόλης ήταν ο βασιλιάς Αθάμας. Ο Όμηρος αναφέρει ότι οι Αλείς έλαβαν μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία.

Δυο πόλεις ήταν γνωστές με το όνομα Άλος και βρισκόταν στην Αχαΐα Φθιώτιδα, όπως ονομαζόταν η περιοχή μας στην αρχαιότητα. Η Άλος των κλασσικών χρόνων, που βρισκόταν κοντά στον Παγασητικό, καταστράφηκε το 346π.Χ. από το Μακεδόνα στρατηγό Παρμενίωνα, στρατηγό του Φιλίππου ΙΙ.

Η Νέα Άλος των Ελληνιστικών χρόνων, που βρισκόταν σε απόσταση περίπου 2 χλμ από την προηγούμενη, ιδρύθηκε γύρω στο 302 π.Χ. από το Δημήτριο τον Πολιορκητή. Η πόλη, άρτια ρυμοτομημένη, περιβαλλόταν από επιβλητικά οχυρωματικά τείχη, ενισχυμένα με πύργους. Στην επικράτειά της βρισκόταν το μεγαλύτερο μέρος του όρους Όθρυς, η πεδιάδα της Σούρπης και μοιραζόταν την περδιάδα του Αλμυρού με την πόλη των Φθιώτιδων Θηβών. Η οικονομία της στηριζόταν στη γεωργία και στην κτηνοτροφία. Για τις εμπορικές συναλλαγές τους οι Αλείς έκοβαν δικό τους νόμισμα, στο οποίο απεικονιζόταν ο μύθος του ταξιδιού στην Κολχίδα. Η πόλη εγκαταλείφθηκε το 265-260 π.Χ. πιθανότατα ύστερα από καταστροφικό σεισμό.