Το Κουρί, αισθητικό δάσος από βελανιδιές (1.150 στρεμμάτων), το μοναδικό στην Ευρώπη δάσος βελανιδιάς σε πεδινή έκταση, 2 χλμ. ΒΔ του Αλμυρού. Ο χώρος αναψυχής έχει λιμνούλες, γεφυράκια, παιδική χαρά και ζωολογικό κήπο (ελάφια, ζαρκάδια, πάπιες, κύκνοι, παγώνια). Υπάρχει επίσης τρενάκι που πραγματοποιεί διαδρομές μέσα στο δάσος. Στην είσοδο του δάσους λειτουργεί καφέ μπαρ εστιατόριο το «Αρχοντικό».

Το δάσος Κουρί είναι μια βαρύτιμη κληρονομιά της περιοχής μας. Βρίσκεται περίπου 1000 μέτρα βορειοδυτικά της πόλης του Αλμυρού και 500 μέτρα από την πρώην κοινότητα της Ευξεινούπολης.

Το 1927 με την υπ’ αριθ. 35/1927 απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου παραχωρήθηκε στην τότε κοινότητα και σήμερα Δήμο Αλμυρού. Το 1970 κηρύχτηκε αναδασωτέο, με το υπ’ αριθ. 356/1980 Προεδρικό Διάταγμα. Στη συνέχεια εντάχθηκε στις προστατευόμενες περιοχές με το νόμο 1650/86 για την προστασία του περιβάλλοντος.

Η έκταση που καταλαμβάνει είναι περίπου 1150 στρέμματα και καλύπτεται κατά κύριο λόγο από «ΧΝΟΩΔΗ ΔΡΥ». Η επιφάνειά του είναι μικρότερη, σε σχέση με αυτή που είχε τα παλιά χρόνια. Δυστυχώς όμως ιστορικές πηγές και επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν.

Αναγκαστικά λοιπόν αρκούμαστε σε μαρτυρίες γεροντότερων που μεγάλωσαν στην περιοχή και θυμούνται. Το δάσος παλιά κάλυπτε μια περιοχή από το Νεοχωράκι έως την παραλία του Αλμυρού και από τα ρέματα του Πλατάνου έως και το χολόρεμα κοντά στο Αϊδίνι. Δηλαδή μια έκταση περίπου 20.000 στρεμμάτων.

Αν επισκεφτεί κανείς την περιοχή θα δει δέντρα όμοια με αυτά του δάσους Κουρί, τα οποία είναι διάσπαρτα σε όλη αυτή την περιοχή. Αυτό αποτελεί πιστοποίηση των παραπάνω πληροφοριών.

Οι αιτίες που συντέλεσαν στην μείωση  της επιφάνειας του δάσους είναι πολλές.

• Πριν το δάσος μπει υπό καθεστώς προστασίας, αποτελούσε χώρο βοσκής από κοπάδια αιγοπροβάτων της περιοχής, είτε ελεύθερα είτε με μίσθωμα. Όλοι γνωρίζουμε τη ζημιά που μπορούν να προκαλέσουν τα μηρυκαστικά αυτά στα νέα δενδρύλλια των δέντρων του δάσους, κυρίως όταν η βοσκή είναι συνεχής και έντονη.
• Η υλοτόμηση των δέντρων γινόταν αυθαίρετα και χωρίς πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μέριμνα για μέλλον του. Ένας μεγάλος παρατεταμένος παγετός στην δεκαετία του ’50, κατέστρεψε πολλά από τα δέντρα της περιοχής κυρίως τα μικρά, αναστέλλοντας ταυτόχρονα τη φυσική αναδάσωσή του. Εκείνα τα χρόνια αυξήθηκαν και οι απαιτήσεις των κατοίκων για θέρμανση.

Πηγή λοιπόν καυσόξυλων αποτέλεσε το δάσος. Με την αύξηση του ενδιαφέροντος για τα αγροτικά προϊόντα και με τις νέες απαιτήσεις για περισσότερη γη προς καλλιέργεια, κόπηκαν πολλά δέντρα του δάσους.

Σ΄ αυτό συντέλεσε και το γεγονός ότι η έκταση που καταλάμβανε το δάσος ήταν πεδινή, κατάλληλη όσο καμία άλλη για γεωργική χρήση. Η αδιαφορία που υπήρχε σε μεγάλο βαθμό από τους κατοίκους της περιοχής, αλλά και της επικράτειας για το μέλλον της φύσης και των παιδιών μας ήταν μεγάλη. Η ανυπαρξία της νομοθεσίας, αλλά και τα πολλά παράθυρα που υπήρχαν σ’ αυτή, η κακή εκτίμηση του κόσμου για το πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το δάσος σ’ αυτή τη θέση και η κακή παιδεία, έδωσαν έδαφος στην καταστροφή του. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στη σημερινή περιορισμένη μορφή του δάσους. Το Κουρί εξακολουθεί να κινδυνεύει και κάθε μέρα που περνά, χωρίς να δρούμε αποτελεσματικά, χάνεται πολύτιμο έδαφος.

Από το βιλίο ΑΛΜΥΡΟΣ – ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, Μάρτιος 2008