Στην Ελλάδα πρωτοήρθε από την Ασία κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου γύρω στο 325 π.Χ. Η καλλιέργεια του βαμβακιού αναφέρεται επίσης στην Ελλάδα από τον Παυσανία το 2 μ.Χ αιώνα με την ονομασία «βύσσος». Η καλλιέργεια του επεκτάθηκε σε μεγάλη κλίμακα γύρω στο 550 μ.Χ.Τα κατάλληλα εδάφη θεωρούνται αυτά που είναι αμμοπηλώδη με αρκετή ποσότητα αργίλου, οι οργανικές ουσίες και λίγο άζωτο και φώσφορο. Η απόδοση σε παραγωγή δεν επηρεάζεται εάν το χωράφι φυτεύεται για πολλά χρόνια.

Στην χώρα μας για παράδειγμα λόγω έλλειψης μεγάλων εκτάσεων καλλιεργείται στο ίδιο χωράφι για πολλά χρόνια και πολλές φορές.Στην Ελλάδα η καλύτερη εποχή για τη σπορά είναι από τις αρχές Απριλίου έως τα μέσα Μαΐου. Το όψιμο βαμβάκι σπέρνεται στις βόρειες περιοχές και το πρώιμο στις νότιες. Η θερμοκρασία κατά τη σπορά πρέπει να είναι γύρω στους 15 βαθμούς καθώς χαμηλότερες θερμοκρασίες καθυστερούν το φύτρωμα και οι σπόροι μπορεί να εμφανίσουν μύκητες.Το βαμβάκι δεν εξαντλεί το έδαφος από τα θρεπτικά του στοιχεία .Παρ’ όλα αυτά μερικές φορές χρειάζεται λίπανση με αζωτούχα λιπάσματα. Όταν χρειαστεί πότισμα τότε αυτό καλό είναι να γίνεται με τη μέθοδο της τεχνίτης βροχής, δηλαδή ράντισμα όλου του φυτού.

Μετά την καλλιέργεια των σιτηρών η αμέσως επόμενη μεγαλύτερη καλλιέργεια στις πεδινές εκτάσεις του Δήμου Αλμυρού είναι αυτή του βαμβακιού. Συνολικά τα στρέμματα στα οποία καλλιεργείται το βαμβάκι στους κάμπους του Δήμου φτάνουν τα 27.000.