Από το μέσον περίπου του νότιου περιφερειακού δρόμου της Ευξεινούπολης με νότια διεύθυνση ξεκινάει αγροτικός δρόμος. Μετά το πέρασμα του από ποτάμι, η διεύθυνση του γίνεται δυτική και η πορεία του μέσα από τους αγρούς. Τρία περίπου χιλιόμετρα πιο πέρα περνάει δίπλα από δύο λιμνούλες, είναι οι λίμνες Ζηρέλια.
Η περιοχή αυτή είναι ένα από τα πιο αξιόλογα σημεία της περιοχής και είναι παράλειψη για τον επισκέπτη του Αλμυρού να μην την επισκεφτεί. Συνδυάζει τρεις διαφορετικές ιδιότητες: α) είναι ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο, β) αποτελεί έναν μικρό αλλά ιδιαίτερο υδροβιότοπο και γ) ανάμεσα στις λίμνες υπάρχει μια αξιόλογη αρχαιολογική θέση.
Οι λίμνες είναι δύο, με κυκλικό σχήμα. H μεγαλύτερη (δυτική) με διάμετρο 300μ. και η μικρότερη με διάμετρο 250μ., βρίσκονται σε υψόμετρο από την θάλασσα 130 μέτρων και τα κέντρα τους απέχουν μεταξύ τους 500 μέτρα. Ο πυθμένας τους με σχήμα πιάτου έχει μέγιστο βάθος για την μεγαλύτερη 10,5μ. και για την μικρότερη 9,5μ.Ανατολικά της μεγάλης λίμνης υπάρχει μικρός γήλοφος τον οποίο από αιώνες οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν για οικιστική εγκατάσταση. Με το πέρασμα του χρόνου στο σημείο εκείνο δημιουργήθηκε μια Μαγούλα. Αρχαιολογικές ανασκαφές των αρχών του 20ου αιώνα έδειξαν οκτώ διαφορετικά επίπεδα εγκατάστασης και κατοίκησης από τα νεολιθικά χρόνια.
Οι όχθες των λιμνών έχουν καλυφθεί από υδρόβια βλάστηση η οποία σχηματίζει δακτυλίδια με αρκετό πάχος, ενώ μέσα σ’ αυτή ζουν ψάρια. Η βλάστηση αυτή με την τροφή και την προστασία που παρέχει έχει δημιουργήσει συνθήκες υδροβιοτόπου, ο οποίος προσελκύει χιλιάδες πουλιά. Εάν κανείς βρεθεί εκεί κατά την δύση του ηλίου και λίγο πριν νυχτώσει και τα πουλιά κουρνιάσουν, θα έχει την χαρά να απολαύσει μια συμφωνία από τα τιτιβίσματα χιλιάδων πουλιών, ενώ παράλληλα μπροστά του θα εμφανιστεί ολόκληρο το Κρόκιο πεδίο, ο Παγασητικός και το Πήλιο.
