Σε πολλές περιοχές της Μ. Ασίας από τα πανάρχαια χρόνια κατοικούσαν ελληνικοί πληθυσμοί, κυρίως στα παράλια, αλλά και στην ενδοχώρα. Μια από τις περιοχές αυτές, είναι και η Καππαδοκία, η οποία μαζί με την πρωτεύουσα της την Καισαρεία άκμασε τα βυζαντινά χρόνια.

Μετά τον ατυχή πόλεμο του 1922, στις 30 Ιανουαρίου του 1923 έγινε η Ελληνοτουρκική σύμβαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών. Μια από τις περιοχές με Ελληνικό πληθυσμό, ο οποίος έπρεπε να εγκαταλείψει τις εστίες του ήταν και η Καππαδοκία. Η μεταφορά των κατοίκων άρχισε το καλοκαίρι του 1924 και ως την τελική τους εγκατάσταση (μετά από διάφορες περιπέτειες) στη Ήπειρο, διήρκησε περίπου 4 μήνες.

Ένα κομμάτι από αυτούς μη μπορώντας να ζήσουν στον τόπο υποδοχής, μετά από δύο χρόνια έφυγαν και μετεγκαταστάθηκαν στο κάμπο του Αλμυρού. Ήταν όλοι τους από το χωριό Τσαρικλί. Στον καινούργιο χώρο εγκατάστασης έφτιαξαν δύο χωριά σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο, το Αργιλλοχώρι και το Μαυρόλοφο.

Αρχείο Ζούπης Κωνσταντίνος

Ο Μαυρόλοφος στην ουσία είναι ο ένας από συνολικά τρεις οικισμούς που βρίσκονται στην περιοχή και σήμερα ανήκουν στο Δήμο Αλμυρού. Μεγαλύτερος από τους τρεις σε πληθυσμό, αλλά και σε έκταση, είναι ο Άνω Μαυρόλοφος με 24 κατοίκους. Όπως συμβαίνει σε όλους τους οικισμούς εκείνης της περιοχής, μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού κατοικεί πλέον στον Αλμυρό και στην Ευξεινούπολη.