Κατά τον 16ο – 17ο αιώνα οργανώνονται πολλές βλάχικες κοινότητες, όπως το Μέτσοβο, οι Καλαρρύτες, το Ζαγόρι, η Μοσχόπολη (κοντά στη σημερινή Κορυτσά) κ.ά. με συνολικό πληθυσμό περίπου 60.000 κατοίκων. Με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάπτυξη των εθνικών κρατών σταματά και η ανάπτυξη των βλάχικων κέντρων.

Οι βλάχοι του Αλμυρού κατάγονται από το χωριό Φράσσιαρη (Frasari της σημερινής Ν. Αλβανίας). Γύρω στα 1700 ήταν σημαντική κωμόπολη, στην περιφέρεια της Πρεμετής, με 600 περίπου σπίτια. Στη συνέχεια καταστράφηκε τρεις φορές από τους Οθωμανούς και πολλοί από αυτούς κατέφυγαν στην περιφέρεια της Κορυτσάς. Από εκεί κατέβηκε η συντριπτική τους πλειοψηφία στον Αλμυρό κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα. Κατά τα έτη 1878-1880 εγκαθίστανται στον Αλμυρό 163 οικογένειες Βλάχων, όμως εγκατάσταση είχαμε και πριν την χρονολογία αυτή αλλά και μετά το 1881, όταν έγινε η απελευθέρωση του Αλμυρού και φυσικά ολόκληρης της Θεσσαλίας.

Οι Βλάχοι, εκτός της πόλης του Αλμυρού, εγκαταστάθηκαν και στην γύρω περιοχή και κυρίως στα χωριά Νεράιδα και Ανθότοπος. Σήμερα η Νεράιδα αριθμεί περίπου 120 κατοίκους.

Αρχείο Ζούπης Κωνσταντίνος