Στις αρχές του 19ου αιώνα, με τις διώξεις του Αλή πασά, αρκετές Σαρακατσάνικες οικογένειες εγκατέλειψαν τα Άγραφα και μετακινήθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Έτσι και κάποιες οικογένειες μετακινήθηκαν ανατολικά στην Όθρυ. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας οι Τούρκοι είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το χωριό Νεοχωράκι, που τότε ονομαζόταν Ιντζέκ. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881) και πάλι οι Σαρακατσάνοι έμειναν χωρίς γη, η οποία είχε περάσει στα χέρια λίγων τσιφλικάδων, που την πήραν με μηδαμινό κόστος από τους Τούρκους. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους επιστρέφουν και πάλι Έλληνες στην περιοχή, την αγοράζουν και προσθέτοντας ένα γάμα (Γ) και ένα γιώτα (Ι) στην αρχή και στο τέλος αντίστοιχα το ονομάσανε Γιντζέκι. Τότε το χωριό ήταν χωρισμένο σε δύο πλευρές. Την νότια πλευρά την λέγαν Γιντζέκι και την βόρεια Γιντζεκάκι. Λέγεται πως πριν χιλιάδες χρόνια υπήρχε σην περιοχή η αρχαία Ιτων γνωστή για τον Ναό της Αθηνάς της Ιτωνίας, ενώ αργότερα υπήρξε το χριστιανικό χωριό Ιτώνα.

Από το 1906 και μετά οι Σαρακατσάνοι άρχισαν να αγοράζουν δική τους γη στην περιοχή. Έτσι το Νεοχωράκι, όπως ονομάστηκε το 1927, κατοικήθηκε σιγά σιγά από Σαρακατσάνους, οι οποίοι αγόρασαν γη στην περιοχή και σήμερα είναι ένας καθαρά Σαρακατσάνικος οικισμός, που ανήκει στον Δήμο Αλμυρού, με 200 περίπου κατοίκους.